Rozdział 8

-Wiesz wkurzałem się dlatego, że ja cię…- nie zdążył dokończyć , gdyż do pokoju wpadł Riker.

-Hej Ross czy mógłbyś w końcu…-nie dokończył, gdyż spostrzegł mnie.-Laura? Hej.

-Hej Riker.-spojrzałam na Rossa i powiedziałam.-To może ja lepiej wyjdę, żeby wam nie przeszkadzać.

-Nie Laura nie wychodź.- powiedział ze smutkiem w oczach.

-Poczekam na ciebie na dole. Przy okazji pomogę posprzątać Rydel ten cały bałagan.

-Ale nie wychodź, dobrze?

-Spokojnie Ross. Nigdzie ci nie ucieknę.- już się odwróciłam i miałam wychodzić, gdy spojrzałam na Rikera.- Aa… Właśnie Riker jesteś najstarszy i powinieneś pilnować porządku szczególnie, że jutro wracają wasi rodzice.

-Ale Laura to nie moja wina. Cały czas siedziałem w pokoju. To Rocky! Nie ja.

-Spokojnie Rik. Tylko mówię.- powiedziałam, uśmiechnęłam się do obojga chłopców i wyszłam.

*oczami Rossa*

 Gdy Laura wyszła spojrzałem na Rikera.

-O co chodzi?!- powiedziałem zirytowany na brata.

-Ross chciałem się spytać kiedy masz zamiar w końcu porozmawiać z Rikki. Pamiętasz jeszcze o niej? Przecież ona jutro wraca do Miami. Ross, ona nadal myśli, że ma u ciebie szanse. Myśli, że znowu będziecie razem. Ross radze ci, żebyś powiedział Laurze o Rikki.

-Ale po co przecież ona nie jest moją dziewczyną?!

-Wiem o tym, ale ona chyba czuje do ciebie cos więcej.

-Że Laura niby coś do mnie czuje?- spytałem zdziwiony na maxa.

-Tak! Głupku ty tego nie widzisz? Ona się w tobie zakochała. Jak myślisz czemu przyszła do ciebie? Martwiła się czemu się do niej nie odzywasz. Myślała, że może coś ci się stało.

-Serio tak myślisz?- spytałem cicho.

-Tak i dlatego radze ci, żebyś jej powiedział o Rikki.

-No dobra powiem jej. Dzięki Rik.

-Spoko.

-No dobra raz kozie śmierć.- powiedziałem i zszedłem na dół do dziewczyn.

*oczami Laury*

 Dom Lynch’ów był strasznie brudny. Gdy tak sprzątałyśmy Ryd zadała mi pytanie, którego kompletnie się nie spodziewałam.

-Too Laura jak tam układa ci się z moim bratem.

-Dobrze. Wszystko sobie wyjaśniliśmy i nadal jesteśmy najlepszymi przyjaciółmi.

-Wieesz… Myślę, że mój brat czuje do ciebie coś więcej.

-Niee no coś ty. Skąd taki pomysł!

-Bo znam mojego brata i żadną dziewczyną się nie przejmował tak jak tobą.

-Serio?

-Tak, dlatego proszę odpowiedź teraz szczerze. Czy podoba ci się Ross?

-Co???Niee…Tak… Może…Nie wiem…

- Zdecyduj się Laura.

-Tak, podoba mi się.

 -To musisz wiedzieć, że Ross…- nie zdążyła dokończyć, gdyż Ross zbiegł po schodach i podszedł do Laury.

-Laura możemy porozmawiać?

-Jasne.

 Wyszliśmy na balkon. Było już po szóstej, więc słońce zaczynało zachodzić.

Był to piękny widok. Staliśmy tak w ciszy. Zaczęłam się denerwować, więc spytałam Rossa.

-Czemy chciałeś porozmawiać?

-Bo wiesz Laura. Miałem ci coś ważnego do powiedzenia zanim przyszedł Riker.

-Tak?- powiedziałam i uśmiechnęłam się zachęcająco.

-Jesteś dla mnie bardzo ważna.

-Ty dla mnie tez w końcu jesteśmy przyjaciółmi.

-Och Laura. Nie rozumiesz! Jesteś dla mnie najważniejszą osobą na świecie. Kocham cię!- powiedziawszy to pochylił się nade mną i złożył namiętny pocałunek na moich ustach. Gdy się oderwaliśmy zrobił się smutny i kontynuował swoją wypowiedź.

-Nie wiem ile ja dla ciebie znaczę, ale ty jesteś dla nie najważniejsza, a teraz wszystko popsułem.

-Ross nic nie popsułeś.

-Ale nie wiesz co ja chcę p…- przerwałam jego wypowiedzieć pocałunkiem.

-Ross kocham cię.

*oczami Rossa*

-Laura naprawdę?- spytałem wstrząśnięty.

-Tak.

-Nie wiedziałem.- powiedziałem i uśmiechnąłem.- Kocham cię Laura.

 Tak się cieszyłem, że Laura odwzajemnia moje uczucia, że zapomniałem o Rikki.

-Laura czy chciałabyś zostać moją dziewczyną?- spytałem niepewnie.

-Myślałam, że już nigdy nie zapytasz, blondasku.- powiedziawszy to rzuciła się w moje ramiona.

-------------------------------------------------------------------------------------------

 Hej! Jak chcecie wiedzieć jak wygląda Rikki to wejdźcie tu:  http://rossandlaurahistoria.blogspot.com/2013/02/hej-d.html . Lub po prostu wybierzcie w spisie "bohaterowie".

 Proszę o komki, ponieważ dzięki nim mam pewność, że ktoś to czyta. Miłego czytania!

~PauLa